11-01-2011

Dinsdag 11 januari

Rise and shine voor dag en dauw. Om 09.30 uur gaan we weer op pad en vandaag is dat naar Singa. Een klein plaatsje in de bush-bush, 35 km van Zimtanga vandaan maar onmogelijk te bereiken zonder gids. Tijdens het wachten op de vrouw van deChef zien we dat de jongeren van het dorp massaal hun mobieltjes opladen op de accu van een grote camion. Inventief en praktisch zijn ze hier. Met la reine Elisabeth wrriveren we in Singa. Stofhappen in de woestijn, het is een gamedrive a la Dakar met zelfs een echte echte klapband erbij. Met gevaar voor eigen leven verwisselt chauffeur Paul de band en na dit avontuur in de dessert wacht ons een feestelijk onthaal in Singa door alle kinderen die in een haag staan en enthousiast zingen: “BON ARRIVÉ”.
De schietmijnheer (door ons genaamd Pinkeltje), is er ook weer bij. De gebruikelijk toespraken en cadeaus passeren de revue.
Daarna gaan we naar de school en bekijken we de klaslokalen. Sjofele bankjes, heel veel kinderen per klas (ca 60 per klas). We bezichtigen een van de huisjes van de leerkrachten, (project van ZWO?) en hebben een gesprekje met Zacharias, klassenleraar. Hij woont op het terrein zodat hij niet steeds terug hoeft te reizen naar de stad. We worden onthaald op kip met saus en brood en cola of bier. We ontdekken dat de drinkwatervoorziening niet goed is en dat de kraantjes bij de toiletten kapot zijn. Simon en Paul proberen het te repareren.
De zoveelste mand pinda’s wordt aangeboden waarmee we vast de tien kilo zijn gepasseerd. 200 leerlingen zitten er op dit schooltje in Singa, 107 meisjes en 93 jongens. ZWO heeft al tien jaar een relatie met deze school. Om 13.30 uur worden we zingend en dansend uitgeleide gedaan en verdwijnen we in de woestijn. ’s Middags gaan we opnieuw met Elisabeth de bush in, op bezoek bij de smeden annex pottenbakkerij.
Onderweg weer iets spannends: de auto blijft steken in het rulle zand en wordt met man en macht en vooral veel Girlpower uit de kuil geduwd, met hulp van omstanders die in een keer komen opduiken met hulpmiddelen, zoals een schep. Ook bij de forgeron (smederij) worden we weer onthaald met muziek, dans, kippen en pinda’s. Maar ook een prachtig zelfgemaakt houten slot en enkele potjes uit de pottenbakkerij. Handjes schudden, heel veel handjes schudden. We bewonderen de potten en de pannen en zien hoe het aambeeld wat indertijd door Gered Gereedschap is geschonken, intensief wordt gebruikt door de twee smeden. Om ongeveer 18.00 uur wordt het alweer snel donker en we redden het net naar huis.
Wat denk je dat we eten vandaag? Juist: kip. Met heerlijke verse groenten en papaya en sinaasappel na. We praten nog lang na over emancipatie in Burkina Faso. We smeden wilde plannen om bij thuiskomst een origineel idee te ontwikkelen voor een kerkcafé: we willen een workshop kalebassen schilderen geven aan belangstellenden. Mutsjes breien voor de kinderen in het weeshuis kan ook. We liggen er deze keer laat in: 22.00 uur.

Kunnen jullie je het een beetje voorstellen hoe het er hier aan toe gaat??

groetjes Marjon en de rest