10-01-2011

Maandag 10 januari.

Het is mistig vanochtend en een stukje frisser (!) dan gisteren. Na het ontbijt gaan we op bezoek bij de kliniek en kraamkliniek van Zimtanga en ontmoeten we daar vier verpleegkundigen á la Marjon).
De kliniek ziet er goed uit en is hygiënisch voor Burkinese begrippen. Er zijn kraamkamers, vaccinatie is mogelijk, er is een apotheek, en er worden veel baby’s geboren, gemiddeld één per dag. Ze kunnen nog veel gebruiken zoals bloeddrukmeters, onderzoekstafel etc. De kliniek bestaat uit vier vertrekken van ongeveer 4 x 4.
Het volgende bezoek is de basisschool van Zimtanga waar de directeur ons ontving en Lucy namens de Korenbloem in Oirschot een toespraak hield in keurig Frans. De kinderen kwamen naar buiten en bekijken ons nogal verbaasd. Sommige kinderen vinden ons echt eng.
De toiletten van de school zijn prima (project van ZWO). Na het overhandigen van de nodige cadeaus (tekeningen, brieven, ballen) en het bekijken van de klaslokalen (per klas ongeveer 95 kinderen). In totaal 266 jongens en 267 meisjes.
Hierna gaan we naar de lokale moskee, de grootste van de omgeving. Normaal bezoeken 300 mannen en 100 vrouwen deze moskee maar bij hoofdtij dagen zijn het er wel 1000. Er worden toespraakjes gehouden en we mogen binnen een kijkje nemen.
Vervolgens staat Komsilga op het programma en daar worden we groots onthaald met toeters, bellen, spandoeken, zang en dans. Onder een rieten afdak zitten we met de oudsten van de stad om te luisteren naar voordrachten. Er wordt muziek gemaakt op bijzondere muziekinstrumenten door blinden uit het dorp.
Na dit enerverend onthaal door het dorp lopen we naar de EHBO post. De spullen die nodig zijn om te starten zijn pas geleden aangekomen. Helaas is de post nog niet in gebruik. De ruimte is groot genoeg en ook hier zijn een verpleegkundige en een kraamvrouw aanwezig. Er wordt ons een grote pan spaghetti aangeboden waar we wel zin hebben. Daarna komen de cadeaus waaronder vier levende kippen en twee enorme schalen met doppinda’s. Dit zijn voor ons ongebruikelijke cadeaus!
Wij geven een bepaald bedrag aan giften, aan de gehandicapten van het dorp, aan Pierre (jongetje van drie jaar, geboren tijdens het bezoek van de vorige delegatie) en aan het dorp zelf. We denken ‘naar huis’ te kunnen gaan maar mooi niet. Er wacht ons een verrassing: een grand surprise van Elisabeth, ze neemt ons mee naar Bantend-fougo waar ons wederom een grote ontvangst te wachten staan. Het dansen gaat ons steeds beter af, we doen volop mee. Het is erg feestelijk en de kinderen zijn hartstikke blij.
Ook hier voordrachten, de dames zijn geïnteresseerd en luisteren vol aandacht naar Madame Elisabeth en Monsieur Simon. Monsieur Simon geeft duidelijk aan dat we niet zomaar met een zak geld over de brug kunnen komen maar dat er van beide kanten samenwerking moet zijn. Projecten kunnen worden aangevraagd en dan worden ze bekeken. We hopen dat er iets kan ontstaan maar beloven doen we niks. In de klaslokalen wordt voor ons gezongen en ook hier zitten er bijna 100 kinderen in de klas.
De kraamkliniek op hetzelfde terrein was een beetje een anticlimax: hij staat er wel maar het gebouwtje is drie keer niks. Grote scheuren in de muren en het ziet er erbarmelijk uit. De tafel om op te bevallen lijkt wel een martelwerktuig (puur betonnen plaat, heel vies ook nog). We kunnen ons niet voorstellen dat hier baby’s worden geboren. Nu zijn de vrouwen gedwongen om achterop een brommer of iets dergelijks, naar Zimtanga te reizen voor hulp. Na dit bezoek vertrekken we eindelijk naar huis. Ons programma is drastisch gewijzigd. We kletsen nog wat, eten witte rijst met kip (vanmiddag gekregen) en watermeloen na.

Tot morgen,

groetjes Marjon