12-01-2011

Woensdag 12-01-2011

Vandaag mogen we meedoen met de kinderen van de basisschool in Zimtanga. We verdelen ons in twee groepen en schuiven aan in de bankjes bij de klas van groep CE1 (leeftijd ongeveer 10) Er zitten ruim 95 kinderen in de klas en ze krijgen een taalles.
De moeilijke woorden staan in een verhaaltje over de pauze van de kinderen. Ze hebben goed hun lesje geleerd. De leerkracht heet Sankara Salifou en is 36 jaar. Het valt ons op dat deze kinderen enthousiast zijn en graag antwoord willen geven. Ze zitten met vieren of vijven in de bank. De aanwijsstok is een boomtak.
Na een kwartiertje vertrekken we naar de volgende klas CE2 (9 – 11 jaar). 98 kinderen zitten er in de klas. We krijgen les over beleefdheidsvormen en respect. Dit zou een uitstekende les zijn in Nederland. Sawadogo Djeneba (30) is hier leerkracht. Ook hier reageren de kinderen enthousiast. Na dit schoolbezoek gaan we met Elisabeth kijken naar de beroemde Ecosantoiletten kijken. De poep en pis,- om het zo maar eens te zeggen – worden opgevangen en later gebruikt als mest op het mest. Er zijn er twee van ZWO. Deze toiletten zien er prima uit. Na de lunch gaan we met madame Elisabeth naar de Femmes Batantes. Cést le Assocation Promo-Femmes et Enfants de Zimtanga/BAM (APROFEZ). Al dansens en zingend wandelen we met de vrouwen terug naar huis waar we het dansen voortzetten en ook nog meetrommelen met de dames die slaan op kalebassen. Het is groot feest op de binnenplaats. We schatten het aantal op 200 vrouwen en kinderen en een paar mannen.
De blinde verhalenverteller is er ook weer bij en speelt op zijn luitje. Hij wil er graag iets aan overhouden en krijgt geld plus van Marjon een lief klein knuffelbeertje voor zijn hulpje dat is meegekomen, een kind van ongeveer 7 jaar. Later horen we aan tafel dat deze mijnheer dacht dat het een eetbare knuffel was en hij wilde het graag opeten. Het knuffeltje heeft het helaas niet overleefd. Trommelen, zingen, cadeau’s en wij delen aan de kinderen snoepjes en pepernoten uit. In rijen van drie komen de kinderen en de moeders op de snoepjes af. We gaan vanmiddag op bezoek bij de nieuwe middelbare school van Zimtanga, bestaande uit twee klaslokalen.
Hier zijn in 2000 bomen aangeplant door leerlingen van het Strabrechtcollege. We bekijken de le gom Arabiqueboom, waar een speciaal soort gom vanaf komt. Dat kan worden gebruikt als stijfsel voor kleding (bv Vliscostoffen). De leerlingen van de klas die we bezoeken, zijn erg verlegen en geven nauwelijks antwoord op onze vragen. Jammer. Het zijn toch tieners…..!? Maar dat ligt hier waarschijnlijk een beetje anders. OK. We vertrekken naar huis en passeren daarbij de goudmijn van Zimtanga. Verschrikkelijk troosteloos en armoedig om aan te zien. De schachten zijn 72 meter diep en erg smal.
Jonge mensen onder het stof zijn er bezig om goud te zoeken en stenen uit te hakken. Het valt duidelijk niet mee. Een van de jongens laat ons een korreltje goud op een stukje steen gevonden en wil ons dat verkopen voor 20.000 CFA’s (= ca 30 euro). Dat doen we maar niet.
Thuisgekomen kunnen we nog net meemaken hoe de haan wordt geslacht en Marius maakt daar een foto van. Hoe het de kip vergaat, willen we niet afwachten. Het eten smaakte desondanks toch heerlijk. Noellie doet de haren van Marjon op z’n Afrikaans, dwz mooie, strakke vlechtjes. Het staat haar leuk. Het wordt fris ’s avonds, de zon is onder voor dat je het in de gaten hebt.

Wat hebben we een druk programma, zou het echter niet willen missen,

Groetekes Marjon