Woensdag 19-01-2011

Hoi allemaal,

Hier ben ik gelukkig weer, vandaag gelukkig een wat rustiger programma, erg indrukwekkend met name het laatste bezoek aan een gehandicapten project, heel erg, niet te beschrijven hoe het eruit ziet, we hebben allemaal persoonlijk een gift gegeven waar ze erg blij mee waren. En toch krijgen we hier ook nog cadeaus mee, erg ontroerend!!!
Veel leesplezier:

We beginnen de dag met een zieke, Lianne voelt zich niet lekker, misselijk, braken en diarree, ze besluit vandaag een rustdag in te lassen. De dag wat later als normaal, heerlijk!

Om 8:00 uur vertrokken naar het Centre de personnes handicapees de La Cathedrale gesticht in 1940, het wordt gerund door zuster Agnes (wel ingewijd doch geen religieuse), dit jaar heeft ze haar 25 jarig jubileum. We zijn er maar kort eigenlijk alleen om een gift te geven vanuit Ottendorf-Okrilla. Dit project wordt gesubsidieerd door de congregatie, alle gehandicapten krijgen hier 1 warme maaltijd per dag. Het gaat hier om blinden, doven, en andere lichamelijk gehandicapten, zij leren een vak, zoals het kleuren van stoffen, naaien, batikken, etc. De geestelijk gehandicapten worden op een andere manier bezig gehouden. Het ziet er schoon en verzorgd uit. We gaan morgen terug om het goed te bekijken.

Door naar de volgende stop het Centre d'education specialicee et de Formation (CESF). Gerund door een erg enthousiaste Yves Kabore, de directeur van het project. Het gaat hier om verschillende soorten jongeren die geen kans hebben gehad een opleiding te volgen (in aanraking gekomen met justitie, sociale problematiek thuis, etc.). We bezoeken dit project om te kijken waar en hoe het gered gereedschap vanuit Geldrop gebruikt wordt.In ons gesprek met de directeur zegt hij dat hij erg blij is met de zeeeeeeer goede kwaliteit van het materiaal van gered gereedschap (dat hebben ze liever dan geld voor aanschaf van gereedschap in eigen land, is erg slecht van kwaliteit).
De leerlingen krijgen er een opleiding, soort inservice opleiding (vergelijkbaar met basisschool en LTS). Kinderen in de leeftijd van 12-17 jaar. De opleiding duurt vier jaar en men kan leren voor bv: metselaar, houtbewerker, lasser en ook kleermaker. We hebben de indruk dat er wel heel veel mensen in dezelfde beroepen opgeleid worden (raakt de markt niet verzadigd??). Ze krijgen ook altijd allemaal een opleiding tot ondernemer. Als ze klaar zijn met hun opleiding moeten ze huisvesting zoeken voor hun onderneming dan krijgen ze pas hun basispakket gered gereedschap.

We hebben nog een ex-leerling bezocht die al 13 jaar van school is en een lasbedrijfje heeft, hij kan er van leven en sparen.

We willen lekker gaan eten bij een restaurantje van de huishoudschoolmeisjes (mw.Traoré), echter ze is net verhuisd met haar leerlingen en we kunnen het dus niet vinden (ook niet bij heeeeeeel veeeeeel navraag). Dus dan bij ons thuis maar een cup-a-soup met brood, ook erg lekker!! Tot onze grote verassing kwam Simon er eindelijk achter dat hij nog 2 pakken stroopwafels in zijn koffer heeft.

Om 15 uur naar het volgende gehandicapten project (association pour Rayonnement des Personnes Handicapées), hier krijgen we helaas een heel ander beeld als aan het begin van de dag. Deze organisatie heeft geen religieuze organisatie achter zich staan die hen financieel ondersteunt. De regering betaalt het gebouw, de electra en het salaris van de directeur. Hij is zelf gehandicapt, is afgestudeerd leraar wiskunde maar besloot daarna zijn gevoel te volgen (hij stoorde zich aan het feit dat gehandicapten alleen maar tot de bedelstaf veroordeeld waren). De ontvangst was allervriendelijkst, we hadden er moeite mee te zien hoe gehandicapt ze waren,(sommigen zaten met hun billen op de grond en bewogen zich voort op 1 voet en 1 hand). Iemand die dacht dat hij wist hoe hij/zij mensen tegen polio moest inenten heeft voor nog meer gehandicapten gezorgd (verkeerde bilquadrant, dus zenuw kapot gemaakt). Dit is erg confronterend om te horen. Hier worden dezelfde beroepen uitgeoefend als vanmorgen, ze verkopen alles in de stad. We wilden hier graag iets extra's doen en hebben besloten om als individuele personen geld te doneren. Hij is er erg blij mee gezien het feit dat ze niet genoeg verkopen om van te kunnen eten. Ook hier krijgen we weer cadeaus en hebben een hele goede indruk gekregen hoe er met gered gereedschap omgegaan wordt. Enkele demonstraties hebben we bijgewoond. Heel indrukwekkend voor ons allen.

Nog effe pinnen en een supermarkt bezocht waar alles wat je maar wilt te koop is (als je maar geld hebt!!). We hebben echt naar bepaalde dingen gesnakt, dus gingen we ons te buiten aan een heeeeerlijk vette mars. Nog lekker relaxen, de blog bijwerken, lekker eten en waarschijnlijk weer laat naar bed!!!!!
Lianne voelt zich gelukkig een stuk beter.

Hoop dat jullie een beetje kunnen lezen hoe en wat we meemaken, eigenlijk soms niet te beschrijven, toch proberen we het maar.

Groetjes Marjon

p.s:
Karin veel succes, denk aan je!!
Yvonne, gelukkig is het met Gino goed gegaan, nog succes de rest van de week!!