Dinsdag 18 januari

Hoi dat is snel he! Liep alweer een dag achter. Nu weer lekker bij en dat is een grote opluchting. Heb een aantal foto's bijgevoegd om jullie een indruk te geven van wat en hoe het eruit ziet.
Voor vandaag was het wederom vroeg uit de veren maar dat hoort erbij,
Gelukkig ook vanmiddag effe rust, dat is ook heerlijk.
Dan kan ik eindelijk mijn met de handgeschreven dagboek ook eens bijwerken, gelukkig houden Lucy en Lianne het wel goed bij.

Het was vandaag weer vroeg uit de veren, 6:00 uur opstaan en naast ons normale ontbijt van vers stokbrood met papaya jam/honing en kwark hadden we vandaag ook een door Marius gekookt eitje. Onze dag kan al niet meer stuk.
We gaan om 7:30 richting Kokologho voor een gesprek met de burgemeester Madeleine (zij is een van de 24 vrouwelijke burgemeesters van het land (totaal 350) en heeft samen met vier anderen een onderscheiding gekregen. Ze behoort tot de beste. Het is een bijzondere vrouw, een echte" Femme Batante", net als La Reine Elisabeth. We hebben een gesprek met haar, over haar prioriteiten en ook over het probleem met de werkers aan de pomp, ze is het duidelijk met Simon eens. Voor het stadhuis maken we nog enkele groepsfoto's en nemen daarna hartelijk afscheid.

Het volgende project wat bezocht wordt is het AFI-D, een zelfde project als we gisteren bezocht hebben ASECD alleen nu voor ouderen (instroom leeftijd tussen 9-12), er wordt naar allerlei voorwaarden gekeken, vanwege de bijdrage. Het project wordt door een fonds van de regering gesponserd (erg minimaal). Ze kriijgen 5 jaar les en beginnen met het leren en schrijven van Morree, daarna leren ze nog Frans en allerlei andere vakken.
De mogelijkheid is er om stages te lopen in de praktijk. Daarna kunnen ze een vak gaan leren zodat ze meer kans hebben op een baan. De meisjes van de klas hebben nog een leuk dansje laten zien in kleding met Nederlandse kleuren (rood-wit-blauw).
Na het bezoek aan de school gaan we door naar de protestantse kerk waar we swingend ontvangen worden. We maken een soort dienst mee met prachtige muziek in een soort loods, daarna gaan we de ecosan toiletten (geplaatst door ZWO) bekijken. Het ziet er goed uit en we krijgen een duidelijke uitleg aan de hand van een maquette, zo worden de bewoners ook ingelicht over de werking en het belang. Ook de graanmolen wordt bezocht, het werkt prima, het kost minder tijd om graan te malen.

Daarna worden ook de tuinen nog bezocht waar ook de touwpomp (helaas is hij net kapot), betaalt door ZWO staat. Het land wordt op dezelfde wijze geirrigeerd als in Zimtanga alleen met kleinere pompen (600 liter per minuut). Zij zijn al wel begonnen met het bewerken van het land met "gerijpte" urine, dit kun je duidelijk zien, de planten (aubergines en tomaten) zien er beter uit.

We komen ook nog langs de "gewone" oude waterput waar een jong meisje met een touw en emmer water staat op te hijsen. Er is geen muurtje en het kind staat in de modder, wij vinden het water vies, zij drinken het gewoon op. Marius zegt tussen neus en lippen door: "de hele dag dat gezeik over die urine"!!

Rond twee uur werd er dan eindelijk gegeten, rara kanariepiet...... ja daar is ie weer, heerlijke kip (en misschien, het zou kunnen een stuk schaap)!!! Nu met spaghettti, cola en bier. Maar voordat we gaan eten krijgen we nog prachtige cadeaus aangeboden: voor Marius en Simon een jagers outfit (of zoals Lianne zegt: een soort exotisch tuinmannenpak met puntmuts alla pinkeltje) de vrouwen worden gewikkeld in mooie paarse kleden en krijgen een prachtig hoofddeksel op daarbij hoort schijnbaar ook een nieuwe naam!? Er worden veel foto's gemaakt dat kunnen we jullie wel garanderen.

We vertrekken rond half vier weer terug naar ons maison voor een hopelijk rustige avond, we hebben het huis een nieuwe naam gegeven: La maison de l'invasion sucree!! Het lijkt wel een kantoor, binnenkomen zonder kloppen en je bekend maken, wij zeggen maar zo : "Ze komen toch voor Simon"!!! Maar om 21:00 uur vinden we het steeds wel welletjes, dan gaat de deur op slot.


Hoop morgen weer een bericht te kunnen sturen, groetjes Marjon