08-01-2011

Hoi allemaal,

Leuk om jullie reacties te lezen, we zijn vandaag weer retour gekomen vanuit Zimtanga en kunnen nu weer volop emailen. Het was een fantastische ervaring, hieronder vinden jullie ons algemene verslag ook te lezen op de site, een hele belevenis. En Anneke, we hebben tot nu toe goed op je moeder gelet, het gaat haar goed.

Zaterdag 08-01-2011

Om half acht gewekt door een al zeer wakkere Lianne, we hebben een heerlijk ontbijtje met stokbrood en papayajam. Na een hele reorganisatie van tassen en spullen om mee te nemen voor onze week in Zimtanga vertrokken we om 9:15. Onderweg worden nog klamboe’s en drinken gekocht. Geld wordt uit “Le Mur” getrokken, totaal is er al 1,6 miljoen CFA gepind.
We gaan verder naar Kongoussi, we drinken gezellig wat in een restaurant en gaan dan de markt op. Een hele belevenis, samen met Noëllie en Bernadette (de kokkin), die met ons meereizen. We zien van alles, van afgekloven vissen, vellen van dode beesten en daarboven een paar hongerige aasgieren, dus wel echte gieren. Sommige kindjes zijn bang van ons en beginnen te huilen, wel heb je ooit. Maar we zijn dan ook in Kongoussi, het is een eldorado van kruiden, geuren, kleuren en mooie Afrikaanse mensen.
We krijgen heerlijk eten in het restaurantje maar wel erg veel: nota bene twee borden per persoon, echter voor 3 euro pp. Het zijn gekookte aardappelen met haricots verts met lamsvlees, rigra (vette rijst), en ook weer lamsvlees. We drinken cola, bier en koffie erbij. Geweldig.
Op naar Zimtanga, dwars door de Sahel, naar ons idee: hots en knots en no real road. (Bij de derde koe rechtsaf). Om 14.15 uur werden we grandioos ontvangen met buskruitknallen en veel muziek. Het hele dorp is uitgelopen met daarbij nog aanhang uit andere dorpen uit de buurt (soms van 7 km verderop). Jongens zitten in de bomen om ons te verwelkomen. Het is een heel spektakel. De Chef van de regio Jean-Marie met zijn vrouw Elisabeth spreekt een woordje en daarna is Simon aan de beurt om iets te zeggen in zijn beste Frans. Dat gaat heel goed en iedereen klapt. Er is vervolgens een heel programma voor ons op stapel gezet met dans en muziek, zang en voordrachten. Tijdens de toespraak van de Chef wordt hij drie keer mobiel gebeld en hij neemt nog op ook. Dit is voor ons nogal hilarisch maar voor de Afrikanen heel gewoon. Het toppunt van moderniteit gecombineerd met de tradities van het Afrikaanse volk.
We gaan na de omvangrijke en fantastische ontvangst naar de woning van de Chef en worden onthaald op een lekkere maaltijd (schapenvlees, vette rijst en macaroni, aubergine en kool) en een borrel. Heel gezellig. We zitten op een veranda te genieten van alle nieuwe indrukken. Het wordt wel tijd om de bedden op te maken want plotsklaps wordt het hier donker om ongeveer 18.15 uur! En dat is zeer snel. Een aantal van ons gaat buiten slapen onder de klamboe, wat een geluiden! En wat een sterrenhemel: we drinken er nog eentje tot in de late uurtjes (20.30 uur). Heerlijk slapen voor de meesten. Attje en Marius hebben een knus onderkomen onder een tweepersoonsklamboe in het huis. (Het huis van ZWO). Er is een luxe toilet voor Burkinese begrippen, alleen zit er geen slot op de deur.
Er is een lensepomp, een vernuftig ding, een persoon is er een kwartier mee bezig om water omhoog te pompen zodat wij, verwende Nederlanders “warm” kunnen douchen. Dat lukt nog niet zo dus het gaat er Spartaans aan toe.

groetjes Marjon