zaterdag 15 januari 2011

Hoi allemaal,

We hebben hard gewerkt en klaar is het, hopelijk niet al te detailistisch... We hebben morgen een rustdag maar zijn alweer van alles van plan, jullie zien het vanzelf wel weer. Wederom veel leesplezier, Lianne was erg op dreef!!!!!

Voor dag en dauw vandaag uit de veren, het lijkt op "inpakken en wegwezen" maar gelukkig valt dat mee.

Onze 'chef d'equippe wil om 08.00 uur vertrekken dus wij rennen en draven om alles op tijd in te pakken. Keurig van ons, we zijn hartstikke op tijd klaar (hij heeft de wind eronder!), en hebben krijgen daarom een bonus en mogen nog met Noelie op stap in de buurt om een van de huisjes te bezoeken. We gaan naar een moslim die getrouwd is met twee vrouwen en - schrik niet - 25 kinderen heeft. Zij wonen samen in een soort van kraal, omheining, met kleine huisjes en een grote binnenplaats met heel veel rommel. We vinden het best triest. Maar die mijnheer zelf misschien helemaal niet. We gaan terug en nemen afscheid van de Chef met per persoon vier kopstoten. Leuke gewoonte, soms een beetje pijnlijk. Marjon heeft nog een paar blauwe plekken (grapje). We brengen nog wat goede medische spullen van het ziekenhuis naar de CSPS (EHBO). Ze zijn erg erg blij mee. We mogen nog mee om te kijken naar een prachtig pasgeboren jongetje. Marius geeft de moeder nog een kleine bijdrage waarmee zij de vroedvrouw kan betalen.

Op naar Waga via Kongoussi, om een project te zien van de gehandicaptenvereniging die een schapenfokkerij begonnen zijn. We bezoeken drie huisjes waar gehandicapten per persoon drie schapen hebben om voor te zorgen. Een ram en twee ooien zodat ze kunnen fokken. Het gaat heel goed met dat project. De eerste terugbetaling van hun lening (40% geleend en 60% gift) is al terugbetaald door hen. We zien dat het er mooi uitziet en dat de mensen erg blij zijn om dit te mogen doen. We gaan op bezoek bij iemand die slechtziend is en slecht ter been, naar een tweede persoon die niet kan lopen, en naar een mevrouw die lichamelijk ook gehandicapt is. Wij zijn verrast en enthousiast dat dit zo goed gaat. Het is tijd om te lunchen (wat gaat de tijd toch snel....), en raadt eens wat: we eten geen kip maar schapenvlees. Heerlijk voor de verandering. Het gerecht heet: riz gras (=vette rijst) en je kunt het eten met een tomatensaus of pindasaus. Het smaakt echt prima.

We gaan op weg naar een soort openluchtmuseum over de geschiedenis van het land in Managa. Het is zeer interessant en we zien van alles, van maskers tot heel veel bronzen beeldjes, symboliek van bijvoorbeeld de muis. De woonomstandigheden van de verschillende etnische groepen zoals de Mossi, de Peuhl, Samo, Senuf, Yúyonse, Bobo en Kassena (deze laatsten wonen in kleurrijk geschilderde huizen, heel leuk om te zien).

Mooi op tijd (voor het donker wordt) komen we bij het huis in Waga aan. De achterburen werken aan een kleed dat ze weven op een prachtig metalen weefgetouw. Leuk om te zien hoe handig ze dat doen. Thuisgekomen geven we aan Denis (hij helpt in het huis) een zak met ritssluitingen die hij goed kan gebruiken want hij heeft een naaiatelier. We drinken voor het eerst sinds een week weer zelfgemaakte koffie (van Attje) en daarna genieten we wederom van een overheerlijke maaltijd van Francoise. De lezer denkt waarschijnlijk dat we allemaal worden vetgemest en dat klopt ook! Bij terugkomst in Nederland zijn wij bang dat niemand ons meer herkent.

Ons wacht nog een verrassing want we mogen allemaal een prachtig Burkinees schilderij uitzoeken van een kunstenaar die langs komt. Hij signeert ze allemaal, het is de zeer bekende mijnheer Elie Lawankila Pare. Wie wil mag mailen naar hem, kan dat doen via onze website.

groetjes Marjon en de rest